κυκλοφορεί η Πατριδογνωσία ΙΙ

Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βία μετράει τη γη.

Ποια γη; Αυτή που ασκούνταν βρίζοντας ξένοι φαντάροι; Αυτή που λιάζονται ευρωπαίοι συνταξιούχοι ή αυτή που δώσαμε αντιπαροχή;
Ο Σολωμός είναι ένας ξένος. Γι’ αυτό και ξενίζει το υπερφίαλο Εγώ μας η αυτοπροαίρετη υποταγή του στην Ελευθερία. Σήμερα, στην εποχή του ανέξοδου φιλειρηνισμού, έχουν πέραση οι δεκάρικοι για ανέφελη συνύπαρξη λύκου, αρνιού και τσέλιγκα. Άλλωστε, η σύγχρονη βία μασκαρεύεται. Γίνεται ανθρωπιστική αποστολή και οικεία τηλεοπτική δυσκολία. Οικεία όμως εκείνα τα χρόνια ήταν η βία του δυνάστη και η απόφαση του εξεγερμένου να ζήσει ως Ελεύθερος ή να γενεί λαμπάδα της Λαμπρής για να λαμπρύνει το σκότος και την σκοτούρα μιας ζωής που δεν σκύβει την κεφαλή της. Κι όλα γύρω σου είναι φως. Μόνο που για να το λουστείς αυτό το φως, χρειάζεται σε πρώτη φάση να βγάλεις τα γυαλιά σου.

Αγώνες όπως οι δικοί μας, δεν συναρτώνται με τα εκλογικά αποτελέσματα

4/10/09

Δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης κ. Στέλιου Παπαθεμελή, αμέσως μετά την άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος:

«Η Δημοκρατική Αναγέννηση εισέφερε όλες αυτές τις μέρες μια αύρα ελπίδας, αξιοπρέπειας και εθνικής αποφασιστικότητας.

Παλέψαμε με πείσμα να φθάσουμε αυτό το αφυπνιστικό μήνυμα στους πολίτες, με τεράστιες δυσκολίες τις οποίες δημιούργησε η γνωστή απαράδεκτη απόφαση της Διακομματικής Επιτροπής, που επέβαλε τον σχεδόν ολοκληρωτικό αποκλεισμό μας από τα κεντρικά ΜΜΕ.

Αγώνες όπως οι δικοί μας, δεν συναρτώνται με τα εκλογικά αποτελέσματα: Συνεχίζονται.

Ο αγώνας συνεχίζεται».

Η αντίσταση δεν είναι δικαίωμα, είναι καθήκον

Η πρόωρη προκήρυξη Εκλογών πιστοποιεί την αμαχητί παράδοση του κομματικού κράτους και παρακράτους στις προτεραιότητες μιας συντονισμένης παραπολιτικής εξουσίας, που εδώ και χρόνια ρημάζει τον τόπο και τις ζωές μας. Μιας εξωθεσμικής εξουσίας, που η κερδοσκοπική απληστία της δεν ορρωδεί ενώπιον της ηθικής και οικονομικής χρεοκοπίας, στην οποία έχουμε περιέλθει και η οποία αναζητά μια νέα συναίνεση ανδρείκελων, για να συνεχίσει ακωλύτως τις δραστηριότητές της.

Σε αυτό το «πολιτικό» τοπίο περισσεύουν η υποκρισία, οι κατηγορίες για χρηματισμό και οι ανέξοδες ρητορείες. Λείπουν όμως τα μακρόπνοα οράματα, ο επιτελικός σχεδιασμός, η επαρκής και έντιμη έγνοια για το δημόσιο συμφέρον, το οποίο καταφανώς δεν μπορούν ούτε και θέλουν να υπηρετήσουν οι κυρίαρχοι κομματικοί σχηματισμοί. Όσο για τον πατριωτισμό, αυτός όταν δεν διασύρεται από τον καιροσκοπικό «μαυρογιαλουρισμό», ποινικοποιείται από ένα διακομματικό ιερατείο, που μετρά την πρόοδό μας σιχτιρίζοντας τα γονικά μας.

Η πάνδημη απαξίωση του κομματικού κόσμου, ο οποίος συναγελάζεται με τον υπόκοσμο και συνεπικουρείται από αυτόν –απαξίωση που εκφράστηκε με ενάργεια και στις πρόσφατες εκλογές- είναι απότοκος της γενικευμένης συνειδητοποίησης ότι η πλειονότητα των πολιτευόμενων είναι ενεργούμενο της επιχειρηματικής λωποδυσίας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πολιτικά αναξιοπρεπείς και διανοητικά λίγοι. Γνωρίζουν οι πολίτες ότι δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από τους υποτακτικούς της κληρονομημένης κομματικής ολιγαρχίας. Γιατί τι μπορεί να περιμένεις απ’ όσους έχουν αποδεχτεί ότι η χώρα πρέπει να κυβερνάται –τρόπος του λέγειν- ελέω ονόματος από σκιτζήδες γυιούς, θυγατέρες και ανήψια; Πόσες εκπτώσεις αντέχει η ψευδεπίγραφη Δημοκρατία μας κι από ποιο σημείο και μετά οι εκπτώσεις γίνονται ξεπούλημα; Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές, μόνο που αυτή την φορά κανείς δεν είναι  σίγουρος για το πού βρίσκεται η κόκκινη γραμμή καθενός.

Ο ψιμυθιωμένος δικομματισμός θα μετέλθει τις συνήθεις τριτοκοσμικές πρακτικές της μικροπολιτικής ομηρίας και της ατομικής εκδούλευσης. Η καθεστωτική αριστερά, έχοντας προ πολλού απολέσει το ηθικό της πλεονέκτημα, θα επενδύσει στον συναισθηματικό εκβιασμό, ελπίζοντας να επιβιώσει στο περιθώριο ή να συνεχίσει την επιτυχημένη καριέρα της ως κολαούζος της εξουσίας. Στα άκρα του πολιτικού φάσματος οι πατριδοκάπηλοι της ακροδεξιάς μεγαλοστομίας και οι πρόσκοποι του σταλινικού λαϊκισμού θα διαγκωνιστούν για να καρπωθούν την δυσαρέσκεια και απελπισία του εκλογικού σώματος.

Σε αυτό το πολιτικό τοπίο της αλά καρτ «Δημοκρατίας» η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ αναλαμβάνει εκ νέου το δύσκολο έργο να αρθρώσει έναν λόγο που θα διακονεί οράματα και θα υπερασπισθεί αξίες. Και αυτό θα το κάνει αποκλεισμένη από τα μέσα μαζικής χειραγώγησης, χωρίς χρήματα, χωρίς προβολή, χωρίς εν κρυπτώ συναλλαγές αλλά με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Τα αποτελέσματα μιας τόσο άνισης μάχης είναι εκ των προτέρων γνωστά αλλά δεν θα έχει περάσει ατουφέκιστη η κυρίαρχη αλητεία. Αποκοτιά βεβαίως. Και μάλιστα σε καιρούς που αποθεώνεται η «σωφροσύνη». Μόνο που η «σωφροσύνη» εν προκειμένω είναι το ιδιοτελές πρόσχημα μιας ανανδρίας, που αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της.

Το να περπατάς όμως με το κεφάλι ψηλά έχει ένα τίμημα.

Όσοι δεν θέλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ερπετά -επιτέλους- ας το καταβάλλουμε.